هدف اصلی ازایجاد بحران درخاورمیانه

  مقاصد استیلاجویانهء آمریکا، پروژه های امنیتی اسرائیل، تلاش اروپا برای برون رفت از بحران اقتصادی ،میل روسیه به بازگشت به دوران طلائی ابرقدرتی اش و همچنین تلاش چین برای تصاحب سهمی در توازن قدرت ،  باعث وخیم تر شدن وضعیت صلح در جهان و تداوم بحران خاورمیانه شده است. اما از همه مهمتر این است که بنظر می رسد ایران وترکیه به عنوان دو بازیگر مهم منطقه ئی وهمسایهء دیرین با مشترکات فرهنگی، اقتصادی وطبیعی ومنافع مشترک استراتژیک امنیتی هنوز هم بطور شایسته وبایسته ضرورت هم اندیشی وهمکاری منطقه ئی وامنیتی بین خود را در جدّی نگرفته اند. به تعبیر دیگرتحقق اجرای گام بگام پروژهء صهیونیستی "خاورمیانهء بزرگ" که هستهء مرکزی آن را "پروژهءکردستان بزرگ" تشکیل می دهد حاکی از آنست که خطرات این موضوع از جانب دولت هائی که تمامیت ارضی شان هدف اصلی این پروژه می باشد به نحو شایسته احساس نگردیده است. به عبارت ساده تر هدف اصلی بحران خاورمیانه چیزی جز تجزیهء کشورهای مسلمان منطقه هم از نظر اتنیکی وهم ازنظر جغرافیائی به اجزاء سهل الهضم نیست.در این راستا، پس از عراق وسوریه، ترکیه وایران هم به ترتیب مورد تهاجم نظامی توسط پیمانکاران محلّی پروژه قرار خواهند گرفت.

پروژهء ایجاد کردستان بزرگ به مثابه اسرائیل ثانی

  رژیم صهیونیستی با دنبال کردن پروژهء کردستان بزرگ هدف تشکیل اسرائیل دوم که بار توجهات ومنازعات منطقه ئی را از دوش اسرائیل اول بر دارد و کانون جدیدی برای منازعات مداوم منطقه باشد را در سر می پروراند. به این ترتیب با جدا کردن چهار قطعه از چهار کشور منطقه، دولت تحت حمایت غرب واسرائیل یعنی "کردستان بزرگ" تاسیس شده و در راستای اهداف برنامه ریزی شده، درگیر یک جنگ دائمی سرد وگرم با هر چهار دولت خواهد بود. جنگ مداوم کردها با عرب ها، فارس ها وترک ها بر سر اختلافات ارضی وتقاضای این دولت تصنّعی (کُرد) از اسرائیل وغرب برای مداخلهء نظامی، بهانهء مشروعی جهت حضور مستمر نظامی-امنیتی این دولت ها در قلب خاورمیانه وایجاد پایگاه های جاسوسی علیه کشورهای منطقه وبه خصوص ایران خواهد بود. در این میان دو مرکز قدرت در اربیل وقندیل ایجاد گردیده است. بنظر می رسد گروه تروریستی پ. کا. کا به رهبری عبدالله اوجالان فرماندهی نظامی این پروژه وگروه حزب دموکرات کردستان عراق به رهبری مسعود بارزانی به عنوان فرماندهی لجستیک این پروژه در نظرگرفته شده اند. طبیعی است که فرماندهی سیاسی این پروژه بر عهدهء طراحان فرا منطقه ئی آن است.

  هرچند نفوذ کاریزماتیک اوجالان در بین کردهای کم تعداد اما از نظر سوق الجیشی مهم سوریه  ونیز کثرت جمعیت کردهای ترکیه،  مسعود بارزانی را نگران کرده وبعضاً به سابوتاژعلیه فعالیت های پ. کا. کا واداشته است. اما اختلافات موجود معمولا با پادر میانی آمریکا واسرائیل بطور موقت حل گردیده است. یکی از علل مهم قدرت گیری پ. کا. کا مساعدت ها ونظر مثبت دولت سوریه به قدرت گیری شاخهء سوریه ئی  آن یعنی پ. ی. د  بر می گردد. کردهای کم جمعیت سوریه که تا قبل از این حتی به عنوان شهروند سوریه نیز پذیرفته نمی شدند، با اوج گیری تحرکات مخالفان بشار اسد شروع به همکاری با رژیم بعث سوریه نمودند ومزد این کار را هم با تحویل گرفتن پاسگاه های مرزی سوریه با ترکیه دریافت کردند. با این کار بشار اسد هم از شورش کرد های سوریه وملحق شدنشان به مخالفان جلوگیری کرد، هم درس خوبی به دولت اردوغان داد تا بفهمد یک من ماست چقدر کره می دهد. زیرا در حقیقت تحویل این پاسگاه ها به پ. ی. د فرقی با تحویل دادن این منطقه به پ. کا. کا که دشمن دولت ترکیه بود نداشت.

  بدیهی است که در چنین مقطعی از جریانات که پ. کا. کا پاسگاه های مرزی را ازماموران دولت سوریه تحویل می گرفت نمی توانست عملیات خصمانه اش بر علیه حامی این دولت یعنی ایران را در قالب گروه تروریستی  پژاک ادامه دهد وبه همین دلیل نیز فعالیت اش را در منطقهء کردنشین ایران بطور موقت به تعلیق در آورد. تا پس از تجدید قوا ودر فرصت مغتنم دوباره آن را از سر بگیرد. در حالیکه دولت سوریه نیز در این فکر بود تا پس از سرکوب شورشیان مسلح ودر فرصتی مغتنم، پاسگاه های مرزی اش را دوباره  از دست پ. ی. د خارج سازد. اما با پیش آمدن جریانات شهر کوبانی (عین العرب) کسب وجههء قابل توجهی برای پ.ی.د به عنوان یک گروه مبارز کرد ضد داعش صورت گرفت . باورود علنی آمریکا ومتحدینش به جریانات سوریه وبه بهانهء سرکوب گروه تروریستی داعش وحتی علیرغم مخالفت های ترکیه، اقدام ناتو به تجهیز وتقویت نظامی وسیاسی پ. ی. د،  باعث شد رشتهء وابستگی پ. ی. د با طنابی محکم تر به غربی ها وناتو متصل گردید. تا جائی که صالح مسلم رئیس گروه پ ی د شروع به خط و نشان کشیدن علیه ترکیه نمود وسخن از ایجاد کمر بند حاکمیتی خود بر سراسر مرز مشترک با ترکیه راند. زیرا می دانست در فرایند اجرای "پروژهء کردستان بزرگ" آمریکا واسرائیل نه تنها این گروه تروریستی را از ترکیه به خود  نزدیکتر وپیوندشان را با اسرائیل وغرب استراتژیک تر میدانند، بلکه اصولا ترکیه برای ناتو از این پس  نه یک هم پیمان قدیمی بلکه یک هدف جدید است. دقیقا به همین علت هم وقتی خط ونشان کشیدن متقابل ترکیه علیه پ. ی. د بالا گرفت آمریکا ضمن تصریح به اینکه برخلاف ترکیه این گروه را تروریستی نمی داند وبه کمک های نظامی اش ادامه خواهد داد، سپر دفاع موشکی پاتریوت راهم که در مرزهای سوریه مستقر کرده بود از آنجا برداشت تا زهر چشم جانانه ئی به ترکیه داده باشد. 

  در این میان روسیه نیز بر حمایت خود از پ ی د وتلویحا پ. کا. کا صحّه گذاشته است. بایستی از یاد نبرد روسیه(در درورهء شوروی سابق)نیزجزو دولت های پیشتاز به رسمیت شناختن دولت اسرائیل بود. مضافا اینکه مناسبات مثبت روسها با پ. کا. کا به علت ریشه های کمونیستی این گروه ، سابقه ئی تاریخی دارد. اما روسها  اشتباه به رسمیت شناختن گروه های تروریستی همچون هاگانا که موسس دولت اسرائیل  بودندرا، اینبار با به رسمیت شناختن پ.ی.د  تکرار می کنند. زیرا آیندهء پ. کا. کا آنچنان که با موضعگیری هایش نشان داده است نه در گرو صادق ماندن به پرنسیپ های ایدئولوژیک مارکسیستی، که در گرو وابستگی هرچه بیشتر به اسرائیل وآمریکا می باشد. بنا بر این روسها شانسی برای کنترل آنها نخواهند داشت.

نتیجه گیری

در وضعیت کنونی که روسیه برای قدرت نمائی خیز بلندی برداشته است و رفته رفته سعی می نماید نقش پر رنگ تری در معادلات جهانی قدرت وبحران سوریه ایفا کند. روسها حتی اگر بتوانند با تقویت گروه شانگهای وایجاد جبهه ئی مشترک با چین وکره شمالی و استفاده از نفوذ ایران در خاورمیانه وسوریه سنگ های زیرین نظم جهانی دوقطبی را از نو بنا نهند و موفق شوند بلوک شرق را دوباره احیا کنند، دورنمای این بلوک درخاورمیانه بدون وجود ایران بسیار متزلزل و شکننده خواهد بود. زیرا وقتی سخن از خاورمیانه است، این ایران می باشد که حرف اول را می زند. وایران به خاطرساختار ایدئولوژیکی وسیاسی اش اگر نتواند رهبری بلوکی را که در آن حضور پیدا می کند دردست داشته باشد. ترجیح خواهد داد در جنبش غیر متعهد ها یا کنفرانس کشورهای اسلامی یک لیدر مستقل باشد تا اینکه از چین وروسیه پیروی کند ویا مقدرات خاورمیانه را به آنها بسپارد. همانطور که تا کنون هم توانسته است بطور مستقل سیاست های منطقه ئی خود را با موفقیت به پیش ببرد. در ثانی تجربهء هفتاد سالهء بلوک شرق یکبار نتیجهء منفی خود را نشان داده است درحالیکه بیش از نصف اروپا را هم باخود به همراه داشت. به این ترتیب نمی توان انتظار داشت ماجراجوئی های پوتین در دراز مدت ثمرات مثبتی برای روسها داشته باشد.

  اگر بخواهیم مطلب را جمع بندی کنیم صرف نظر از بخش مقدماتی این مقاله که به عوامل موثر در ایجاد وتداوم بحران موجود خاورمیانه پرداخت، در قسمت مربوط به موقعیت بازیگران منطقه ئی وفرا منطقه ئی بایستی چنین نتیجه گیری کنیم که: بازیگران فرامنطقه ئی شامل آمریکا واتحادیهء اروپا از یک طرف، روسیه وچین از طرف دیگر در پی تحکیم جای پای خود درمنطقه وایجاد وحفظ خاکریز های اقتصادی وتجاری هستند. ودر این راستا سعی در بهره گیری از ضعف ها ونیازهای بازیگران منطقه ئی دارند. بازیگران منطقه ئی مانند اسرائیل وعربستان از یک طرف وترکیه وایران از طرف دیگر جهت حفظ موقعیت وامنیت خود در منازعات منطقه ئی با احساس نیاز به قدرت های فرا منطقه ئی سعی در بهره گیری از وزن وقدرت آنها دارند. اما بایستی توجه داشت که در اینجا جنس اهداف وانگیزه هابا یکدیگر تناسب ندارند. برای بازیگران فرا منطقه ئی کسب وحفظ منافع ونفوذ در منطقه رکن اصلی دیپلماسی شان را تشکیل می دهد اما برای بازیگران منطقه ئی امنیت وبقا عناصر اصلی اهداف و استراتژی هایشان را تشکیل میدهد. لذا تنها چیزی که برای بازیگران فرامنطقه ئی اهمیت ندارد حفظ استقلال وتمامیت ارضی کشورهای منطقه است که در حقیقت ملزومات اصلی حفظ بقا وامنیت این کشورها را تشکیل می دهند. خصوصا در جائی که پای معاملات بزرگ در بین باشد. باتوجه به اینکه هدف اصلی از بازی درحال جریان برپائی کردستان بزرگ توسط پ. کا. کا و بارزانی می باشد. اعلام یک دولت مستقل توسط بارزانی درعراق اولین جرقه برای تحقق عینی پروژه ئی  است که موفقیتش برای کشورهای منطقه دستاوردی جز تنش وبی ثباتی به ارمغان نخواهد داشت.